„MIT” PORUSZAJĄCYCH SIĘ OCZU
Richard Wayne Bandler i John Grinder (twórcy programowania neurolingwistycznego NLP) zauważyli, że ruch gałek ocznych jest ściśle związany z tym o czym myśli dana osoba. Gdy zadasz komuś pytanie, na którym musi się zastanowić, jego źrenice na krótką chwilę przeniosą się w bok. To sygnał, że ta osoba przetwarza informacje. Jest to coś w rodzaju przeniesienia uwagi z zewnątrz na własne wnętrze. Gdy uważnie przyjrzysz się temu chwilowemu odwróceniu wzroku, zauważysz, że gałki oczne poruszają się w różnych kierunkach. Rozmówca może patrzeć w lewo, w prawo, w górę lub w dół. Mam dla was ćwiczenie. Nie czytajcie proszę części dalszej zanim go nie wypróbujecie, ponieważ wtedy będą na was, jako badaczy, wpływać wasze przekonania.
Znajdź kartkę papieru, długopis i osobę chętną do pomocy.
Usiądźcie naprzeciwko siebie i poproś, aby nie odwracał głowy i nie zamykał na dłużej oczu kiedy będziecie rozmawiać. Zadaj mu te pytania, w dowolnej kolejności, jednocześnie rysując na kartce strzałki oznaczające, w którą stronę zwrócił wzrok.
Obrazy skonstruowane
Jak by wyglądał twój pokój, z niebieską tapetą w różowe kwiatki?
Wyobraź sobie czerwony trójkąt, na niebieskim
Obrazy przypomniane
Jaki kolor mały ściany twojego pokoju, w którym mieszkałeś jako dziecko?
Jaki kolor mają drzwi do twojego domu?
Dźwięki skonstruowane
Jak twój głos brzmiałby pod wodą?
Jaki dźwięk wydałby fortepian zrzucony z czwartego piętra?
Dźwięki przypominane
Jak brzmi głos twoje matki?
Czy możesz przypomnieć sobie głos skowronka?
Odczucia cielesne
Co czujesz, gdy wkładasz gołą stopę do morza?
Jak smakują lody truskawkowe?
Dialog wewnętrzny (mówienie do siebie)
Wyrecytuj po cichu jakiś wierszyk, który pamiętasz
Dialog wewnętrzny (mówienie do siebie)
Wyrecytuj w pamięci jakiś wierszyk, który pamiętasz.
Oczywiście możesz też wymyślić własne pytania, jesli załapałeś o co chodzi.
WYNIKI :
Wedle teorii tych dwóch Panów wynik powinnien być taki:
I jak, udało się? Jeśli tak to gratuluję! Można powiedzieć, że nauczyłeś się właśnie czytać w myślach. To dość proste- jeśli ktoś spojrzy w kierunku ‘tworzenia’ znaczy, że zmyśla, jeśli ‘przypominania’, mówi prawdę. Jeśli raz tu raz tu, może to być kreatywna prawda, albo po prostu nie pamięta 100% wydarzeń, więc musi sobie trochę je ‘wytworzyć’ we własnej pamięci.
Niestety nie wszyscy się z tą teoria zgadzają. Dwa odrębne zespoły badawcze postanowiły sprawdzić prawdziwość owego twierdzenia (University of Edinburgh oraz Hertfordshire University). Badania obaliły twierdzenie gdyż nie zauważono żadnej prawidłowości.
A ty jak uważasz?
Materiały źródłowe: mowaciała.net
